کارگاه فیلم کارآ
کارگاه فیلم کارآ نامی است که جمعیتی از فیلمسازان حرفهای ایران تحتعنوان آن و با حفظ نگاه متنوع و گاه متفاوتشان به موضوع سینما، دغدغههای مشترک انسانی، اجتماعی و فرهنگی خود را در قالب فیلم مستند بیان میكنند.
در کارگاه فیلم کارآ، فیلمسازان _گاه کم تعداد، گاه پر تعداد_ با تعریف یک پروژه مستند گرد هم میآیند و با مشارکت، پروژه را با تعریف كامل حرفهای به انجام میرسانند.
در کارگاه فیلم کارآ چند اصل وجود دارد: سرمایهگذاری شخصی یا تأمین بودجه در بخش خصوصی؛ مشارکت گروهی و کارگاهی از زمان طراحی و پرورش ایده تا زمان پخش؛ همراه کردن مستندسازان جوان و با استعداد در پروژههای حرفهای و ایجاد امکان رشد برای آنها؛ احترام به مخاطب از طریق رعایت استاندارد بالای فیلمسازی در مرحله تولید؛ تلاش و ایجاد راهکار برای هرچه بیشتر و بهتر دیده شدن فیلمها در داخل و خارج از ایران و...
رخشان بنیاعتماد و مجتبا میرتهماسب نقطه اشتراک این جمع هستند.
فیلمها
جشنوارهها
جایزهها
افتخارات گروه
بنیانگذاران
مجتبا میرتهماسب
مجتبا میرتهماسب یکی از شناختهشدهترین فیلمسازانِ سینمای مستند ایران است. او کار فیلمسازی را از سال 1369 و همزمان با ورود به دانشگاه آغاز کرد و با اینکه دانشآموختهی رشته صنایعدستی از دانشگاه هنر است؛ پژوهش، نویسندگی، کارگردانی و تهیهکنندگی بیش از 40 فیلم مستند را در کارنامه خود دارد که از میان آنها میتوان به «تورانخانم»، «شش قرن و شش سال»، «این فیلم نیست»، «بانوی گل سرخ»، «ساز مخالف»، «صدای دوم»، «رودخانه هنوز ماهی دارد» و «نشان» اشاره کرد. «این فیلم نیست» که حاصل کارگردانی و تهیهکنندگی مشترک مجتبا میرتهماسب با جعفر پناهی است، برای اولین بار در بخش اصلی شصت و چهارمین دوره جشنواره بینالمللی کَن به نمایش درآمد و یکی از پانزده نامزدِ فهرست اولیهی "اسکار فیلم مستند" در سال 1391 بوده است.
میرتهماسب تاکنون جوایز بسیاری را برای آثارش از جمله سیمرغ بلورین و جایزه ویژه هیأتداوران جشنواره بینالمللی فیلم فجر، جایزه ویژه هیأتداوران جشنواره سینماحقیقت، جایزه بهترین فیلم مستند از جشن خانه سینما، جایزه نتپک، جایزه یونسکو برای بهترین فیلم مستند، جایزه بهترین فیلم تجربی از جامعه ملی منتقدان آمریکا و... دریافت کرده است.
میرتهماسب شش سال عضو هیأتمدیره و دو سال رئیس هیأتمدیره «انجمن مستندسازان سینمای ایران» بوده و یکی از اعضای هیأتموسس «انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند استان تهران» است. او در سالهای گذشته در کنار پژوهش و کارگردانی فیلمهای خود، طراحی و تهیهکنندگی پروژههای متعدد دیگری را نیز بر عهده داشته که شاخصترین آنها «مجموعه فیلمهای مستند کارستان» است.
رخشان بنیاعتماد
بنیاعتماد دانشآموختهی رشته کارگردانی سینما از دانشگاه هنرهای دراماتیک در سال 1359 است که با فیلم «خارج از محدوده» به سینمای ایران معرفی شد؛ ساخت فیلم «نرگس» در سال 1370 با موضوع جسورانهاش نام بنیاعتماد را بیشازپیش بهعنوان فیلمسازی با دغدغههای اجتماعی در سینمای ایران ثبت کرد و نهتنها جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فجر را برای او به ارمغان داشت که آغازی محکم برای فیلمهای بعدی بنیاعتماد شد. «زرد قناری»، «پول خارجی»، «روسری آبی»، «بانوی اردیبهشت»، «زیرپوست شهر»، «گیلانه»، «خونبازی» و «قصهها» از جمله دیگر آثار بنیاعتماد است که تاکنون جوایزی چون جایزه اول جشنواره فیلمهای کمدی ایتالیا، جایزه منتقدین بینالمللی سالونیکا، جایزه بهترین کارگردان زن آسیا از جشنواره دهلی، جایزه ویژه هیأتداوران جشنواره مسکو، جایزه اول نتپک در جشنواره کارلووی، جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره لاس پالماس اسپانیا، جایزه بهترین کارگردانی از آکادمی آسیاپاسیفیک، دکترای افتخاری دانشگاه لندن، جایزه بهترین فیلمنامه از جشنواره ونیز و... را برای آنها دریافت کرده است.
اما این همه کارنامه فیلمسازی بنیاعتماد نیست؛ او در کنار برگزاری کارگاههای آموزشی متعدد، در سینمای مستند نیز آثار قابلاعتنایی مانند «این فیلمها رو به کی نشون میدین؟»، «کهریزک، چهار نگاه»، «حیاطخلوت خانه خورشید»، «ما نیمی از جمعیت ایرانیم»، «روزگار ما»، «همه درختان من» و «آی آدمها» را کارگردانی و تهیه کرده است.